โทกูงาวะ อิเอชิเงะ (ญี่ปุ่น: 徳川 家重 โรมาจิ: Tokugawa Ieshige, 28 มกราคม ค.ศ. 1717 - 13 กรกฎาคม ค.ศ. 1761) เป็น โชกุน คนที่ 9 แห่ง ตระกูลโทกูงาวะ (ช่วงสมัย: ค.ศ. 1745 ถึง 1760) เป็นบุตรชายคนโตของโชกุนโทะกุงะวะ โยะชิมุเนะ กับนางชินโตะกุ-อิน (Shintoku-in, 深徳院) ภรรยาน้อยของโชกุนโยะชิมุเนะ แม้จะเป็นบุตรชายคนโตซึ่งโชกุนโยะชิมุเนะแต่งตั้งให้เป็นทายาท แต่โทะกุงะวะ อิเอะชิเงะนั้น มีความพิการเกี่ยวกับการพูด ทำให้มีขุนนางจำนวนมากใน บะกุฟุ สนับสนุนให้น้องชายต่างมารดาของอิเอะชิเงะ คือ โทะกุงะวะ มุเนะตะเกะ (Tokugawa Munetake, 徳川宗武) เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งโชกุนแทน แต่โชกุนโยะชิมุเนะก็ได้ให้การสนับสนุนอิเอะชิเงะอย่างเต็มที่ และได้ขับมุเนะตะเกะน้องชายให้ออกจากอำนาจไป ในค.ศ. 1745 เพื่อความมั่นใจโชกุนโยะชิมุเนะได้สละตำแหน่งโชกุนให้แก่อิเอะชิเงะ แม้ว่าอำนาจการปกครองจะยังคงอยู่ที่บิดา เมื่อโอโงโช (Ōgōshō, 大御所) โยะชิมุเนะถึงแก่อสัญกรรมในค.ศ. 1751 โชกุนอิเอะชิเงะจึงเป็นผู้ปกครองญี่ปุ่นอย่างเต็มตัว แต่ด้วยความพิการทำให้ต้องมอบการปกครองให้แก่ โอโอะกะ ทะดะมิสึ (Ōoka Tadamitsu, 大岡忠光) ขุนนางคนสนิทซึ่งเป็นขุนนางผู้เดียวที่สามารถสื่อสารกับโชกุนอิเอะชิเงะได้ เป็นผู้สำเร็จราชการแทน ด้วยความอ่อนแอของโชกุน ทำให้สมัยของอิเอะชิเงะเป็นสมัยที่มีการทุจริตฉ้อฉลใน บะกุฟุ อย่างกว้างขวาง จนกระทั่งในค.ศ. 1760 เมื่อโอโอะกะ ทะดะมิสึ ถึงแก่กรรม ทำให้ไม่มีขุนนางคนใดสามารถสื่อสารกับโชกุนอิเอะชิเงะได้อีกต่อไป โชกุนอิเอะชิเงะจึงได้สละตำแหน่งโชกุนให้แก่ โทะกุงะวะ อิเอะฮะรุ (Tokugawa Ieharu, 徳川家治) บุตรชายของตน ลงมาเป็นโอโงโช โอโงโชอิเอะชิเงะถึงแก่อสัญกรรมในปีต่อมาค.ศ. 1761